Karmienie piersią ma ogromne znaczenie w rozwoju nie tylko ze względu na ochronę niemowlęcia przed bakteriami, dzięki czemu dowodzą mniejsze zachorowania na zatrucia pokarmowe oraz infekcje, ma swoją istotną rolę w budowaniu kontaktu emocjonalnego z matką, ale przede wszystkim ma swój ogromny udział w prawidłowym rozwoju aparatu artykulacyjnego, a dzięki temu w przyszłości na poprawny rozwój mowy.
Jak zostało już wspomniane ważnym aspektem dotyczącym karmienia piersią jest kształtowanie przyszłej prawidłowej artykulacji, budowy aparatu artykulacyjnego, a nawet procesu fizjologicznego oddychania.
W tym procesie dziecko ma szansę na oddychanie fizjologiczne (przez nos), bez potrzeby przerywania ssania i pobierania powietrza, ponieważ pozwala na to budowa anatomiczna, charakteryzująca się nisko umieszczoną krtanią otwierającą drogi oddechowe albo pokarmowe. Dodatkowo dziecko pionizuje język, mięsień okrężny ust jest przez niego wzmacniany, żuchwa się cofa, unosi ku górze oraz przesuwa do przodu. To wszystko przyczynia się do wykonywania ruchów żujących niezbędnych przy rozcieraniu pokarmów stałych oraz do nabywania nawyku oddychania przez nos. Karmienie piersią wymaga od dziecka znacznego wysiłku, który sprzyja rozwojowi zębów, szczęk oraz podniebienia. Każdy nieprawidłowy wzorzec powyższego procesu, który został utrwalony ma swoje niekorzystne odzwierciedlenie w gaworzeniu, a następnie w wydawaniu dźwięków artykułowanych.
Dzięki procesowi ssania wzmacniany jest mięsień okrężny ust oraz czubek języka, czego konsekwencją jest przeniesienie artykulacji ku przodowi jamy ustnej. Rezultatem może być brak wad artykulacyjnych, które mogły być spowodowane dysfunkcją oddechowo-połykową.
Podsumowując, karmienie piersią jest niepodważalnie bazową formą profilaktyki logopedycznej. Chroni przed powstawaniem i utrwalaniem dysfunkcji oddechowo-połykowej, która może spowodować wady wymowy lub wady zgryzu.
